Caroline Kampfraath (Velsen, 1960)

In haar beelden worden bepaalde maatschappelijke thema's aangeroerd. Ook speelt haar visie op het dagelijkse leven een belanrijke rol. Immers ieder mens ontwikkelt verwachtingen, en heel soms lukt het ons die te verwezenlijken, maar de meeste blijven onvervuld. De confrontatie met gevoelens van spijt en frustratie over hoe het leven werkelijk in elkaar zit, is dan ook onvermijdelijk. Haar beelden, installaties en tekeningen hebben een sterke conceptuele lading.

Caroline maakt vaak gebruik van symboliek in haar beeldtaal, zoals bloeddoorlopen aderen, een opengevouwen envelop of kinderhoofdjes. Om zich uit te drukken gebruikt ze verschillende materialen zoals natuurlijke hars, kunsthars, lood, gips, glas, brons en steen. Ook treffen we elementen uit de dagelijkse omgeving in haar werk aan, die voornoemde fundamentele emoties representeren of symboliseren. Denk daarbij aan de specerijblikken waarin de hoofdjes van migrantenkinderen zijn opgesloten in de installatie A Day in the woods, of de dode honden die het verlies aan persoonlijke communicatie verbeelden in het werk Dead Dogs Envelope. Heel soms biedt ze perspectief aan onze levensverwachting, zoals in het werk Flow for Life door de centrale positie van een kransslagader, een werk dat ze maakte in opdracht van KCMC. Met haar werk legt Caroline Kampfraath datgene bloot wat ieder mens van binnen aan ballast met zich meedraagt, en wat soms in de uiterlijke wereld manifest wordt. Het gebruik van dagelijkse voorwerpen in haar werk brengt de verwachtingen, frustraties en desillusies alleen maar dichterbij.

Het beeld dat zij maakte voor Palazzo Mora voor haar deelname aan Personal Structures tijdens de Biennale van Venetië 2017 draagt de titel: The Trees will Weep upon Us, We'll be Fossils by Then. Een opmerkelijk apocalyptisch beeld in de vorm van een Venetiaanse kroonluchter, dat enigszins wrang aandoet omdat het verwijst naar onze complexe relatie met de natuur. Volgens Caroline zijn wij voortdurend bezig die natuur te veranderen en te beïnvloeden. Onze invloed op het ecosysteem is veel groter dan wij ons willen realiseren: uiteindelijk zal het systeem zich tegen ons keren en richten wij onszelf te gronde. The Trees will Weep upon Us is gemaakt van boomhars, waarmee Caroline verwijst naar Venetiaans glas. Onderop liggen grote blokken met hars, daartussen staan allerlei oude, in hars afgegoten flessen als een soort stad in een omgeving. De flessen staan symbool voor vergankelijkheid; het zijn de restanten die van het menselijk bestaan zijn overgebleven. De blokken hars staan voor een bebouwde omgeving, maar tegelijkertijd vertegenwoordigen ze de natuur. In het midden van de kroonluchter hangt een fossiel: een object met menselijke trekken. Daarboven hangt een kopie van de laatste hond van Pompeï, die vastzat en niet kon vluchten. Rondom deze figuren hangen tranen van hars, afkomstig van de bomen die sterker blijken dan de futiele mens.

Caroline Kampfraath doorliep de Wackers Academie en vervolgde haar opleiding tot beeldhouwer in Pietrasanta, waar zij leerde werken in marmer. Zij is sinds 2002 verbonden aan de Gooische Academie in Laren als docent. Haar werk was op diverse exposities te zien in binnen- en buitenland, zoals tijdens de groepstentoonstelling Ik gedenk Anders in Miet Air te Beers, tijdens diverse beurzen in Duitsland en nu dan op de tentoonstelling Personal Structures tijdens de Biennale van Venetië 2017.