Pictura biedt ruimte aan hedendaagse kunst

Wie de statige trappen van het pand aan de Voorstraat nummer 190 oploopt, komt binnen in een prachtige historische ruimte, waar een grote verscheidenheid aan hedendaagse kunst wordt getoond. De leden van Teekengenootschap Pictura, dat al bijna 250 jaar bestaat, exposeren daar hun werk. Ook niet-leden kunnen er op uitnodiging hun werk tonen. Inmiddels worden er allang niet meer alleen maar tekeningen gepresenteerd. Er hangen nu ook metershoge schilderijen en er zijn (video)installaties, foto’s en performances te zien. Vorig jaar werd er gedurende een drietal weken een speciaal performancefestival georganiseerd (PIPE). Inmiddels telt het genootschap zo’n 110 werkende leden, die allen kunstenaar zijn. Daarnaast heeft de vereniging een groot aantal kunstlievende leden (donateurs), die uit interesse naar de tentoonstellingen komen en Pictura met hun lidmaatschap steunen.

Tijdens de ‘Lock down’ in Coronatijd moest Pictura helaas dicht, maar de tentoonstellingscommissie maakte dat de eerste weken van augustus ruimschoots goed met een daverende klapper; over drie weekenden verspreid was er de manifestatie EN NU te zien. Elk weekend weer ander werk, in steeds wisselende samenstellingen met als thema Wat speelt er nu? Het was een Open Call, want er konden zich ook kunstenaars die geen lid van Pictura waren, inschrijven. En dat heeft de tentoonstellingscommissie geweten!
Vanuit heel het land stroomden de aanvragen binnen. Sommige werken tijdens EN NU stipten de Black Lives Matter beweging aan, er waren intrigerende video’s, en weer andere kunstuitingen waren gericht op het onderwerp Corona. Want tja: ‘Wat te doen in Coronatijd?’ Zo was er de doldwaze video van kunstenaar Toine Klaassen met de titel Dutch Statue of Liberty. Daarin waren hij en zijn vriendin elkaar aan het insmeren met enorme klodders scheerschuim. Zij had een grote bos bloemen in haar hand. Bijzonder fraai was de zich eindeloos herhalende performance Corset van Harry Schumacher, die met veel geduld fijn zilverzand via een metalen zeef (een autoclaaf) op een hoop uitstrooide. Op zijn knieën draaide hij daarna rond de hoop zilverzand met voor hem een karretje op wielen, waarin hij overtallig zand dat naar beneden was gegleden wegschepte. Het verzamelde zand strooide hij vervolgens met een provisorische, zelfgemaakte schep weer bovenop de hoop uit. Dat proces herhaalde hij eindeloos. De hoop fijn zilverzand kreeg zo de vorm van een kegel die je samen met de autoclaaf ook kon zien als een corset. Het werk bleek een metafoor voor Corona, waarin mensen in hun natuurlijke ‘stroom’ beperkt worden. Achter hem op de wand een niet mis te verstaan tekstwerk van Jordi Koevoets: 'Was ik maar een Belgische kunstenaar dan hoefde ik mij niet te schamen.’ Al met al bleek er tijdens EN NU een enorme honger naar kunst; het aantal bezoekers steeg deze drie weekenden tot meer dan 350.

Ook de ledenexpositie die volgde, kon zich verheugen op brede aandacht. Deze expositie was in vier delen opgesplitst. Een ervan kreeg als titel Wunderkammer, hetgeen een caleidoscopische ervaring aan kunst opleverde. Er was fraai sculpturaal werk te zien van de Rotterdamse kunstenaar Rick Koren, die met verschillende veelal gebruikte materialen steeds nieuwe vormen wist te maken. In de grote zaal van Pictura trok de mega-installatie van de Sliedrechtse kunstenaar Jelle Korevaar sterk de aandacht. Gedurende de tentoonstelling werd steeds een kunststof Jezusbeeld langdurig gegeseld door mechanisch bewogen stalen kettingen, welk proces werd getoond op een zevental monitoren aan de wand. Het bleek een religieuze installatie waarin Korevaar op zoek gaat naar onze verhouding tot het lijden. De zeven camera’s stonden symbool voor degenen die bij het lijden van Jezus aanwezig waren. Korevaar vertelde dat hij zichzelf bij het maken van deze installatie de volgende vragen stelde: “Welke plek neem ik als kunstenaar in als het om lijden gaat in de brede zin van het woord? Als ik naar de installatie kijk, ben ik dan de soldaat, ben ik Maria, of geniet ik zelfs van dit lijden?”
Bij het maken van deze installatie ging het hem met name om het slopen van christelijke symbolen waardoor hij de diepere betekenis ervan kon ervaren.

Dit najaar en ook volgend jaar zal er nog meer spannends en onderhoudends te zien zijn in de ruimtes van Pictura. Zo is er komend jaar in Pictura vanaf 20 februari de tentoonstelling Dordrecht over 100 jaar gepland, een tentoonstelling die onderdeel is van ‘Dordrecht 800 jaar stad’. Tijdens die tentoonstelling laten deelnemende kunstenaars de resultaten zien van hun onderzoek naar de toekomstige inrichting van Dordrecht over 100 jaar. En dat met name op gebied van planologie, sociologie, ecologie, technologie en architectuur. En voor het eind van dit jaar staan er nog meerdere interessante tentoonstellingen op stapel, zoals THEN as NOW. Een tentoonstelling over tijd en verlies met werk van de kunstenaars Akmar en Silvia Martes. Om dit alles te volgen klik op www.pictura.nl of kijk op Facebook en Instagram.

Etienne Boileau, secretaris bestuur Pictura