Cross-overs in de kunst: Caroline Kampfraath


Kunstenaars die de gebaande paden verlaten en het avontuur aangaan, ontwikkelen vaak spannende cross-overs. Door zich op een totaal ander medium te richten dan waartoe ze zijn opgeleid of door een bijzondere mix aan media toe te passen, krijgt hun werk een nieuwe dimensie. Al tijdens haar rechtenstudie volgde Caroline Kampfraath een opleiding aan de Wackers Academie. Maar nog voordat ze haar opleiding aan die academie voltooid had, vertrok ze naar Pietrasanta, waar ze les kreeg in het bewerken van marmer. Nu is haar installatie The Trees Will Weep Upon Us, We'll be Fossils by Then onderdeel van de tentoonstelling Personal Structures tijdens de Biënnale van Venetië.

Door Etienne Boileau

Geleidelijk aan groeide Caroline Kampfraath (1960) uit tot de veelzijdige kunstenaar die zij nu is. Voor de uitvoering van haar ideeën gebruikt zij materialen als natuurlijke hars, klei, vlas, kunsthars, wol, lood, gips, glas, brons en steen. Ogenschijnlijk materialen die niet altijd samengaan, maar juist vanwege dat contrast de aandacht trekken. Ook tref je elementen uit haar dagelijkse omgeving in haar beelden aan, zoals in kunsthars afgegoten boomtakken, tafeltjes en flessen die verwijzingen in zich meedragen en emoties representeren. Caroline wordt sterk gevoed door hetgeen plaatsvindt in de wereld om haar heen. De installatie die nu van haar in Venetië te zien is, verbeeldt de arrogantie en zorgeloosheid van de mens ten opzicht van de natuur.

Waarom ben je eigenlijk rechten gaan sturen?
Rechten was indertijd een studie voor mensen die niet wisten wat ze precies wilden. En dat gold ook voor mij. In ’79 zat ik met zeshonderd man, waaronder Aernout Mik, voor het eerst in een collegezaal in Groningen. Eigenlijk wilde ik liever naar de kunstacademie, maar mijn ouders waren daar niet voor. Nog voor ik mijn doctoraal behaalde, had ik me al ingeschreven bij de afdeling beeldhouwen van de Wackers Academie, want ik wilde een klassieke opleiding volgen. Op de academie merkte ik dat ik eindelijk iets van mezelf kwijt kon.

Kreeg je daar ook lessen in steenhouwen?
Nee, daarom ben ik een paar zomers in Pietrasanta geweest om les te krijgen. Een prachtige tijd met veel interessante kunstenaars die daar werkten, zoals Botero en Noguchi. Je kon overal in die steenhouwerijen binnenlopen en vragen stellen. Toen ik terug was in Nederland, werd ik gevraagd om les te geven aan de Wackers Academie.

Waar heb je geleerd om met andere media dan steen of brons te werken?
Ik heb mezelf aangeleerd om met andere media, zoals kunststoffen en harsen te werken, en ik ontwikkelde zelf ook allerlei installatietechnieken. Een harde leerschool want je zit in je atelier veel tijd te verdoen aan het uitvinden van nieuwe dingen. Bovendien is mijn werk in de loop der jaren veel conceptueler geworden; de achterliggende gedachtes zijn nu veruit het belangrijkste, al ben ik ook heel lang en intensief bezig met de uitvoering. In opdracht werk ik anders, want dan ga ik veel meer uit van de eisen van mijn opdrachtgever. Zo heb ik voor Amsterdam Centrum het beeld De Naaister gemaakt, een duidelijk herkenbaar beeld, dat met subsidie van het AFK tot stand is gekomen.

Op uitnodiging van de GAA Foundation neem je nu deel aan de tentoonstelling Personal Structures in Venetië, heb je daar ook subsidie voor kunnen krijgen?
Nee, dat was wel teleurstellend; de subsidies zijn zo specifiek geworden dat het heel moeilijk is een subsidie te vinden waar je project inpast. Vandaar dat we een crowdfunding actie zijn gestart en allerlei nevenactiviteiten hebben ontwikkeld. Ook kreeg ik onlangs te horen dat Sculpture Network een bezoek aan de tentoonstelling in het laatste weekend van augustus organiseert. Ik hoop met al die activiteiten voldoende aandacht en inkomsten te genereren, want je moet zelf een substantiële financiële bijdrage leveren aan het European Culture Centre, de uitvoerende organisatie.

Wat doen ze voor die bijdrage?
Daarvoor verzorgen ze de inrichting, de PR, een catalogus waarin je twee pagina’s krijgt, de opening, etc. De tentoonstelling is zo’n zeven maanden te zien en er worden in die periode 350.000 bezoekers verwacht; je wordt door het ECC in een internationaal circuit geplaatst. Ik heb wel al veel vaker in het buitenland geëxposeerd - waar mijn werk heel goed wordt ontvangen - maar een tentoonstelling tijdens de Biënnale van Venetië, dat is een buitenkans; die wilde ik pakken. Het is het meer dan waard.
 

Personal Structures, Palazzo Mora, Venetië
13 mei t/m  26 november 2017


www.europeanculturalcentre.eu
www.carolinekampfraath.nl  

Copyright 2017 © Etienne Boileau



Caroline Kampfraath, The Trees will Weep upon Us, We’ll be Fossils by Then, 2017, foto Riccardo Grassi