Verzamelaars aan het woord
Marcel Schroeten
Uit de verzameling van Marcel Schroeten en zijn voormalige echtgenote Reinette Kiès spreekt een eigenzinnige voorkeur en oog voor kwaliteit. De brede collectie omvat zo’n honderd kunstwerken, waaronder een aantal interessante objecten en installaties, diverse schilderijen, een serie fotowerken en enkele video’s. De meeste kunstwerken zouden prima passen in de collecties van het Stedelijk Museum Amsterdam en het Kröller-Müller.
Door Etienne Boileau
Een indrukwekkende villa blijkt het woonhuis van beleidsonderzoeker Marcel Schroeten. Zijn werkgebied betreft het sociale domein in de regio Twente. De collectie Schroeten heeft echter, met uitzondering van een serie fotowerken van Letizia Batagglia over de mafia, niet echt een sociale invalshoek. De kunstwerken die het echtpaar bij elkaar bracht zijn meestal abstract, al gaan sommige 3d werken ook sterk richting ruimtelijke, architecturale kunst.
Natuur en abstractie
“Zodra ik ging werken ben ik begonnen met verzamelen. In eerste instantie ander werk dan je nu ziet, maar na een paar jaar zag ik bij Art & Project het beeld Heavenly Space - een ontwerp voor een kapel - van Nicholas Pope. Ik heb het niet gekocht, maar ben daardoor wel bij die galerie blijven hangen. Later heb ik er een ander beeld van Pope gekocht en diverse werken van Han Schuil, Fons Haagmans en Adam Colton. In mijn collectie zit behoorlijk wat ruimtelijk werk.”
In de vensterbank die uitzicht biedt op de omliggende tuin zien we een bronzen object van Helen Frik, van binnen is het open. Het doet door twee kromme aanhangsels aan de zijkant denken aan een boomstam. Die associatie met natuur komt ook naar voren in de zilverkleurige, ietwat uit het lood geslagen stam van keramiek met de titel La vita sottile, gemaakt door Peer Veneman. En de bewerkte dennenstam van de Zwitser Curdin Tones, die in de vestibule ligt, appelleert die ook aan de natuur?
“Ik ben niet heel bewust op zoek naar objecten die met de natuur te maken hebben. Dat is geen belangrijk thema in mijn verzameling. De laatste jaren ben ik wel steeds meer op abstract-minimalistisch werk uitgekomen. Dat roept bij mij veel sterkere gevoelens op dan figuratief werk; bij figuratieve beelden maak je sneller een interpretatie. Abstract werk zet aan tot nadenken en verhoogt je creativiteit. Ik vind er een soort rust in.”
Mentale ruimtes
“Vrijwel vanaf het begin ben ik Krijn de Koning gaan volgen. Hier op de grond in de woonkamer zie je een monochroom geel object van hem, waarin diverse delen in elkaar zijn geschoven. Het is een multipel in vijf delen. Het spannende eraan zijn de ruimtes die je ermee kunt maken; je gaat als het ware mentaal zo’n ruimte in. Ook in de eetkamer staat een object van De Koning in een blauwwitte kleurstelling. Het werk houdt het midden tussen een buffetkast en een architectonische ruimte, titel: Model/chair Blue. Het heeft doorlopende lijnen en is eigenlijk een model voor een zitbank, een prototype. Ernaast zie je een staand werk van Leo Vroegindeweij: een blok beton met daaroverheen een stalen ketting die met een klauwhamer in het beton is vastgezet. Hoog erboven in de lucht hangt een stalen object van Michael Jacklin, een multipel. Ertegenover op een kast staat een museaal object van gelustreerd keramiek van Adam Colton. Hij had op straat een eiermatrasje gevonden en dat heeft hij met behulp van allerlei berekeningen uitgerekt, en dat model vervolgens gebruikt voor dit beeld. Aan de andere kant zie je een werk van Nicholas Pope. Hij noemde het Pope’s Hat.“
Dan lopen we een grote, gelambriseerde hal in. In het midden opnieuw een kleurrijk object van Krijn de Koning dat ook weer uit diverse ruimtes bestaat.
“Het is een werk waarin je kunt verdwijnen, waar je ingezogen wordt. Vooral kinderen zijn er dol op. Tegen de muur in de hal staat nog een object van Rob Birza met drie gebogen vormen, gemaakt van kippengaas en papier-maché. Erboven een schilderij van Paul Drissen, een sleutelwerk dat oorspronkelijk een vierluik was. Titel: Ruimtelijke studie naar Rietveld. Op de grond naast het object van Rob Birza staat een glazen haas van Femke Schaap die reageert op geluid. Hij licht dan van binnen op.”
Verhuizing
Boven treffen we nog een vroeg werk van Harmen Brethouwer aan. Vier zachtgroen geverfde spaanplaten die allemaal genummerd zijn.
“Het werk handelt over de vier deugden: terughoudendheid, bescheidenheid, matigheid en eenvoud en heeft als titel Vier gemakkelijke beelden. Het wijst op zijn vroegere hang naar soberheid. Bij een tentoonstelling van Brethouwer in het Boijmans verscheen in 2008 een catalogus met de titel Over nutteloze zaken; die titel is kenmerkend voor hem.”
Dan terug naar de zitkamer waar Schroeten de catalogus Revealing the invisible van het kunstenaarsduo Stanfield / Hooykaas openslaat. Hij wijst me op een video-installatie van het duo uit '91 met de titel Echo from the personal observatory.
“De monitor is ingebouwd in een soort schotel die signalen uit de ruimte opvangt, welke weer worden omgezet in beelden die uiteindelijk op de monitor te zien zijn. Althans dat moeten we ons verbeelden. Op de videobeelden zie je een strand met wat ruis. De installatie stond hier in de hal maar is nu ingepakt, zoals zoveel andere werken die te zijner tijd weer een nieuwe plek zullen krijgen.”
Copyright 2013 © Etienne Boileau
|