Communart

Cross-overs in de kunst: Jelle Korevaar

Kunstenaars die de gebaande paden verlaten en het avontuur aangaan, ontwikkelen vaak spannende cross-overs. Door zich op een totaal ander medium te richten dan waartoe ze zijn opgeleid of een bijzondere mix van media toe te passen, krijgt hun werk een nieuwe dimensie. Jelle Korevaar was na zijn opleiding tot maatschappelijk werker een tijdje werkzaam in de gehandicaptenzorg. Toen dat minder beviel, schreef hij zich in voor een docentenopleiding aan de Hogeschool voor de Kunsten Artez. Docent is Korevaar nooit geworden, maar wel de maker van fraaie, kinetische objecten vol techniek en gelovige symboliek.

Door Etienne Boileau

Langs een dijk in Sliedrecht, woont Jelle Korevaar (Rotterdam, 1989). Ga je daar een zijstraatje in, dan duikt de weg naar beneden. Onderaan ligt een klein huisje met daarachter een loods annex atelier; daar werkt hij.

Waarom kinetische kunst?
“Als kind zag ik ooit op tv - Klokhuis of het Jeugdjournaal dat herinner ik me niet meer - een filmpje over Christiaan Zwanikken. Later zag ik ook nog enorme lopende beelden in een kerk. Die beelden staan nog steeds in mijn geheugen gegrift. Ook vond ik het altijd tof om met beweging te spelen; ik weet nog dat ik een staaf in de accutol van mijn vader had gedaan met aan het uiteinde een fietsketting, waarmee ik in een bak met water stond te spelen. Dit tot zijn ongenoegen.“

Hield je je op de kunstacademie ook al met kinetische kunst bezig?
“Ik ging naar de academie met het idee dat ik een geweldige tekenaar was. Dat bleek een enorme tegenvaller te zijn. Maar aan het eind van het eerste jaar van de docentenopleiding had ik een opdracht al zo omgevormd dat ik met boxjes en trillingen in water zat te spelen. Tijdens die opleiding heb ik best veel kinetische kunst kunnen maken, alhoewel dit geen vak of richting was op Artez.“

Welk verhaal wil je met je werk overbrengen?
“Door middel van mijn beelden probeer ik contact te leggen met mijn publiek. Ik wil mensen laten zien wat er speelt in de samenleving. De sociale raakvlakken in mijn werk breng ik over door de titels. Daarmee krijg je een sleutel in handen waardoor je als kijker het werk beter begrijpt.”

Geldt dat ook voor het werk Extremisme?
“Jazeker, in dat werk ontstaan heel veel verschillende bewegingen achter elkaar; ze worden aangedreven door een elektromotor die beschikbaar werd gesteld door een elektromotorenbedrijf in Dordrecht. Als laatste beweging wordt er in Extremisme met een staaf in een verlichte beker geroerd. Je ziet het stof dan opdwarrelen. Maar als de roerbeweging stopt, zakt het stof weer naar de bodem en blijkt er niets veranderd.”

Wat wil je hiermee vertellen?
“Ik wil structuren aan de kaak stellen: extreme standpunten hebben volgens mij weinig zin, wil je daar wat aan doen dan vliegt er een hoop stof op. Maar uiteindelijk dwarrelt het stof weer neer en is er niets veranderd. Het is dus beter niet te star te zijn en je eerst maar ’ns in het standpunt van de ander te verdiepen voordat je een uitspraak doet. Ik verzet me dan ook tegen alle streng orthodoxe geloven.”

Je bent zelf ook gelovig, is jouw geloof een inspiratiebron?
“Mijn christelijke opvoeding geeft me nog steeds veel steun. Voor mij staan de antwoorden in de bijbel, al neem ik die niet al te letterlijk. Mijn geloofsovertuiging vindt je terug in al mijn beelden.”

Wat zie jij als de taak van een kunstenaar?
“Diens taak is het overal vraagtekens bij te zetten. En dan met name bij politieke en maatschappelijke ontwikkelingen, het geloof, etc. Dat is de verantwoordelijkheid die ik voel tegenover de samenleving: laten zien wat er speelt. ‘Kunstenaars zijn de wormen van de samenleving’, heeft iemand ooit gezegd. Daar ben ik het volmondig mee eens.”

Komt dat idee ook terug in je andere beelden?
“Andere beelden van mij hebben titels als Gerechtigheid en Angst, waarmee ik laat zien in wat voor tijd we leven. Zo heeft Angst heeft veel weg van een geschubd dier dat zich verbergt zodra er iemand in de buurt komt. Het beeld reageert op beweging. Je kunt het op youtube zien; daar heb ik meerdere filmpjes opgezet.”

Kun je van je kunst leven?
“Nee, helaas nog niet. Ik ben daarom ook actief als educatief medewerker binnen het Kröller Müller Museum, daar werk ik mee in het Filosofeerteam. Daarnaast doe ik allerlei losse klussen en assisteer ik bij de opbouw van tentoonstellingen, maar mijn kunst staat voorop. Ik zet alles op alles om daar een succes van te maken.”

jellekorevaar.blogspot.nl