Toelichting bij aanvraag basisstipendium Egied Simons, geb 16-9-1958
Egied Simons neemt bewegend, levend materiaal als uitgangspunt voor zijn werk. In zijn onderzoek naar structuren, gelaagdheid, openheid en verdichting construeert Simons landschappelijke sferen. In Liquid Files legt hij met behulp van door hem zelf ontwikkelde technieken biologisch materiaal vast dat bestaat uit schimmels, spinrag, lichaamssappen, stuifmeel, ingesloten organismen en andere vormen of residuen van leven. In geprojecteerde vorm komen deze structuren en processen sterk uitvergroot en met een oneindige scherpte ‘realtime’ tot leven. Al is het niet zijn opzet, zo ontdek je door middel van het werk van Simons de essentie van alledaagse natuurfenomenen. En dat meestal zonder digitale computertechnieken.In zijn onderzoek richt Simons zich specifiek op groeiprocessen en de daarmee gemoeide factor tijd. Zo projecteerde hij in de Verbeke Foundation met behulp van diaprojectoren minuscule levende organismen op de wand in de vorm van drieluiken. De dia’s waren dusdanig gerangschikt dat er een onderling verband ontstond en de beelden op elkaar inwerkten. Liquid Files werd een combinatie van vorm en beweging - een soort choreografie van zinderende levende wezens in de vorm van een drieluik - als een ode en een verwijzing naar de klassieke schilderkunst.
Ook het in het Natuurhistorisch Museum Rotterdam bracht hij een onderdeel uit de serie Liquid Files. Hier handelde het om de uitvergrote projectie van visschubben en vleugels van vlinders op de wanden van het museum. Merkwaardigerwijs ontstond er door de projectie een landschap van zee- en landbiotopen op de wanden; biotopen waaruit de geprojecteerde vlinders en vissen oorspronkelijk uit zijn voortgekomen.
Het werk van Egied Simons gaat evenzeer over verdichting als over tijd en beweging. Zo bouwde hij in het Arboretum Trompenburg in Rotterdam een soort meanderende overkapping die de vorm van twee omgevallen notenbomen volgde: een zilverkleurige installatie in een natuurlijke groene omgeving, waar mensen doorheen konden lopen. Hij noemde het bouwsel Arbor Morgana II Trompenburg 2012. Met behulp van het principe van de camera obscura werd het beeld van buiten via een lens naar binnen geprojecteerd op ronde tafels als projectievlakken. Op die vlakken zag je de boomblaadjes zinderen en trillen. Door het tafelblad hoger of lager te draaien, kon je inzoomen op de takken of op de lucht. In de loop van de tijd, zodra de bladeren gevallen zijn, valt er meer licht door de lens en komt het accent op de takken van de bomen te liggen. Het tijdsverloop dat met dit soort processen gemoeid is, speelt een belangrijke rol in het werk van Simons. Samen met het Arboretum ontwikkelde Simons een educatief programma rondom deze installatie.
Met zijn mobiele werk Cita Morgana liet Simons een andere vorm van beweging zien.
Boven in het dak van een bus, die was omgebouwd tot een mobiele donkere kamer, werd een grote lens gericht op de hemel. Het bewegende beeld van voorbijtrekkende wolken, delen van gebouwen, bovenleidingen en overvliegende vogels werd in de auto direct op een ronde tafel geprojecteerd. De passagiers, gezeten in de mobiele donkere kamer, konden zo de stad op een nieuwe manier beleven. De realiteit werd daarmee omgezet naar een ruimtelijke, filmische ervaring.
Toekomstige tentoonstellingen
2013 De Korenbeurs Schiedam
Op uitnodiging van kunstverzamelaar Ron Klein Breteler zijn een viertal gevestigde beeldhouwers uitgenodigd die samen ieder twee kunstenaars hebben gevraagd als mede-exposanten. Egied Simons werd gevraagd door Marinus Boezem. In de Korenbeurs wil Simons een variant op Fruits exploded view laten zien, een installatie die hij eerder in Amsterdam ontwikkelde bij Retort Art Space.
Zacht fruit, geplet en gevat tussen twee glasplaten, waardoor de vruchten enorm in omvang toenemen. Eigenlijk een andere manier van uitvergroten dan de gebruikelijke bij Simons. Nu vertaald van drie naar twee dimensies. De installatie komt als een veelluik in de ruimte van de Korenbeurs te hangen. De werken worden afgevuld met alcohol waardoor het fruit gaat geuren: een referentie aan Schiedam, stad van jenever en likeuren.
2013 Ja natuurlijk, Gemeentemuseum Den Haag
Tijdens de expositie Ja Natuurlijk in het voorjaar van 2013 zullen op een van de wanden in het Gemeentemuseum ‘realtime’ videobeelden van bewegende elementen buiten of binnen het gebouw worden geprojecteerd. Daarvan blijft uiteindelijk een door onscherpte veroorzaakte abstractie in beweging en kleur over. Gericht geluid, afkomstig uit de omgeving wordt een onderdeel van de installatie.
Toelichting toekomstplannen:
Het basisstipendium wil Simons gaan gebruiken om zijn installaties te vervolmaken en zijn onderzoek te verdiepen:
- Er zal onderzoek gedaan worden naar de mogelijkheden om via microfoons en sensoren geluiden te laten horen die met het blote oor niet hoorbaar zijn. Geluid wordt zo een onderdeel van zijn installaties. Aanwezig geluid dat opgaat in de omgeving wordt versterkt en toegevoegd aan beeld. Contactmicrofoons, hydrafoons, stethoscopen en richtmicrofoons worden daarbij ingezet.
- De toepassing van digitale beeldtechnieken is een belangrijke ontwikkeling in het werk van Simons. Toepassingen met infrarood (nachtlicht), UV licht (DNA gelruns), warmte- beelden en echoscopie zijn speerpunten in het nieuwe werk van Simons. Door zijn nevenwerkzaamheden aan het Erasmus MC heeft hij toegang tot de kennis en de beschikking over deze beeldapparatuur. Simons is geïnteresseerd in cross-overs tussen kunst en medische beeldtechniek. Apparatuur wordt daarbij door hem gecombineerd en gemodificeerd. Uiteindelijk wil Simons komen tot innovatieve installaties die zowel monumentaal als ruimtelijk zijn .
- Tijdens het aanstaande Glow festival in Eindhoven presenteert Simons Heat Wave, een werk rond licht en warmte. Hij filmt het publiek van GLOW met een warmtebeeldcamera en projecteert het resultaat op de gevel van Le Connaisseur. De langzaam bewegende bezoekersstroom wordt omgezet in een steeds veranderende kleurmassa waarin je met enige moeite jezelf kunt herkennen. De factor tijd speelt een belangrijke rol in het werk, dat het karakter van een performance heeft; het publiek wordt onderdeel van het kunstwerk.