Introductie bij de expositie ‘ Serevezza Steel’ in Gallery nine
De Amerikaanse kunstenaar Andrew Clausen ontwikkelde al op zestienjarige leeftijd in een locale smederij zijn blijvende interesse in metaalbewerking. Niet veel later ging hij zijn eigen weg; hij brak zijn middelbare schoolopleiding af en werd professioneel lasser.Daarna bood een kunstenaarscollectief in Californië, genaamd ‘Art City’ hem een stageplaats aan. Na die stageperiode vertrok hij naar Italië, waar hij zijn eigen beeldtaal ontwikkelde onder de bezielende leiding van diverse kunstenaars. Zij leerden hem de kunst van het beeldhouwen in verschillende stijlen en media: die Italiaanse invloed is nog steeds zichtbaar in zijn werk. Clausen’s subtiele en uitgebalanceerde composities zijn ontwikkeld met een constructivistisch oog. Wat daarin opvalt, is zijn behoefte aan experiment en zijn zoektocht naar de dynamische kwaliteiten van specifieke vormen.
Sculpturale verbindingen
In zijn werk past Clausen een bijzondere collagetechniek toe, waarbij hij verschillende soorten metalen, zoals gevonden ijzer en beschilderd staal, combineert. Het maakt hem daarbij weinig uit of het gaat om gevonden materiaal, dan wel om door hemzelf gefabriceerde stalen elementen. Belangrijk is dat de losse elementen visueel goed werken en passen in het uiteindelijke ontwerp. Het ontstaansproces van een sculptuur begint met het uitzetten van de lijnen; deze vormen de basis en bepalen hoe de ogen van de kijker over het uiteindelijke beeld worden geleid. Daarna komt de achtergrond aan bod, die sterk contrasteert en een tegenbeweging vormt met de lineaire elementen ervoor. Clausen maakt veelvuldig gebruik van bestaande objecten uit de industrie, zoals ampèremeters, porseleinen isolatoren en cirkelzagen, die hij in ongewijzigde vorm gebruikt. Daarmee creëert hij de mogelijkheid om de sculpturale kwaliteiten van die voorwerpen in zijn beelden te integreren. Hij blijkt in staat om deze op zichzelf staande vormen in een unieke samenstelling met elkaar te verbinden, waardoor een geheel nieuw beeld ontstaat. Dit proces van samenvoeging van verschillende materialen en vaak weinig voor de hand liggende losse vormen, slaagt doordat Clausen op zoek gaat naar onderliggende sculpturale verbindingen.Alles over vorm
Wanneer je de kunsthistorische referenties van Clausen’s werk bekijkt, wordt het duidelijk dat zijn werk niet uit de lucht is komen vallen. Zeker is dat hij de natuur en de menselijke figuur terdege heeft bestudeerd, want dat soort vormen komen in een afgeleide vorm terug in zijn werk, zoals driehoeken, cirkels, ellipsen, bogen, samengestelde curven en andere geometrische vormen.
Daarbij valt op dat Clausen in zijn beeldtaal ook constructivistische elementen gebruikt, die een duidelijke structuur aan zijn beelden geven en die associaties oproepen met de esthetiek van machines. De manier waarop hij kleur gebruikt is ook verwant aan de wijze waarop de constructivisten dat in hun grafisch werk deden: net zoals zij gebruikt Clausen kleur om vorm en volume te benadrukken. En verder is er nog de verbazingwekkende overeenkomst met het werk van de Amerikaanse beeldhouwer David Smith, die ook als professioneel lasser werkte, en wel in de Studebaker fabrieken in South Carolina, Indiana. Smith was een van de belangrijkste voorlopers in het toepassen van de lastechniek in de moderne kunst. Clausen ging er in het begin van zijn kunstenaarsschap van uit dat beeldhouwen alleen maar mogelijk was met meer edele materialen zoals marmer en brons. Smith’s metalen werken genazen Clausen van deze rigide overtuiging, en maakten hem bewust van het gebruik van staal in sculpturen. Clausen liet zich daarnaast bij de ontwikkeling van zijn beelden ook leiden door het werk van Amerikaanse expressionisten zoals Robert Motherwell en beeldhouwers als Frank Stella en John Chamberlain. De figuratieve bumpersculpturen van chrome gemaakt door Jason Seley, tonen een ander zichtbaar verband met Clausen’s objecten: net als Clausen’s objecten zijn het voornamelijk vormstudies.Bijzondere vaardigheden
De recente wandbeelden van de kunstenaar Andrew Clausen appelleren aan verscheidene zienswijzen en roepen talloze associaties op. Belangrijk is te benadrukken dat in deze serie abstracte objecten Clausen alleen tweedimensionaal heeft gewerkt. Hij gaf de voorkeur aan de op zichzelf staande sfeer die je in een schilderij terugvindt. En zo ontstond zijn beslissing om wandsculpturen te maken met goed uitgewerkte begrenzingen, die het werk omlijsten. Binnen voornoemde, zelfopgelegde beperkingen heeft Clausen gezocht naar een balans tussen het loslaten en beheersen van losse en gevonden elementen in een ruimtelijke context. En dat is hem zodanig gelukt dat deze wandsculpturen, in al hun massiviteit, vaak elegant en poëtisch aandoen.Zijn eigentijdse kunstwerken verraden niet alleen de invloed van de klassieke beeldhouwkunst, maar vormen tegelijkertijd ook een bijzonder bewijs van het uitzonderlijke plezier en vakmanschap van een talentvolle kunstenaar.
Copyright 2010 © Etienne Boileau