Verzamelaars aan het woord

Marinus Oostenbrink en Lous Vinken

 
Op zijn veertiende redde Marinus Oostenbrink enkele tekeningen uit de erfenis van zijn grootvader. Een belangrijke daad op jeugdige leeftijd, waaruit later een omvangrijke verzameling ontstond. Zijn huidige partner Lous Vinken deelt zijn verzamelwoede. Een gesprek met een eigenzinnig paar over hun gevarieerde kunstcollectie. De eigen beleving staat daarin centraal.
 
Door Etienne Boileau
 
Het riante appartement op de bovenste verdieping van een onder architectuur gebouwd complex in Amsterdam biedt zicht op de IJhaven. Oostenbrink is architect en stedenbouwkundige, en was in die hoedanigheid onder meer betrokken bij de ontwikkeling van het hoofdstedelijke Java-eiland. Lous is projectmanager stedelijke ontwikkelingen en houdt zich bezig met jongeren- en studentenhuisvesting in Amsterdam.
 
Kleinplastiek
Marinus: “Wij noemen onszelf intuïtieve verzamelaars. Kunst op zichzelf is  interessant, maar een accumulatie van kunstwerken in je huis heeft toch nog een soort extra meerwaarde. In onze collectie hebben we vooral tweedimensionaal werk zoals tekeningen, schilderijen en grafiek.
Daarnaast hebben we behoorlijk wat 3D objecten aan de wand hangen en  verspreid in de verschillende ruimten staan. Ook zitten er diverse wat kleinere beelden in onze collectie. Zo zie je daar in de vensterbank onder het raam allerlei objecten staan. Bijna allemaal gevonden voorwerpen, behalve het beeldje van een menselijke figuur met twee conische vormen als oren, die je ook kunt zien als zaadknoppen. Het is een sculptuur van de Belgische kunstenaar Johan Tahon. Wat wij aan beelden verzamelen is vaak afgeleid van grotere monumentale sculpturen. Dat geldt ook voor dat beeld daar van corten staal, gemaakt door Pieter Obels. Hij heeft zich hiervoor laten inspireren door een scheepsschroef of spiraalvorm. Obels is de laatste jaren steeds groter werk gaan maken dat inmiddels ook een relatie met architectuur heeft; voor mij als architect natuurlijk heel interessant.”

Vierde dimensie 
Marinus: “Even verderop in de woonkamer staat een object op de vloer dat helemaal bestaat uit voorwerpen die Lous en ik in verschillende werelddelen gevonden hebben. Diverse stukjes draadijzer gedrapeerd rondom een verweerd stuk van een betonnen kolom, waar de wapening nog uitsteekt. Of het kunst is weet ik niet, we hebben het zelf samengesteld, maar intrigerend is het wel. Prachtig vind ik ook dit object van Theo Niermeijer: niets meer dan twee aan elkaar gelaste voorwerpen van ijzer, die hij ergens gevonden heeft. In mijn werkkamer heb ik nog een zeppelinachtig object van de Spaanse kunstenaar Jaume Amigó staan. Het is gemaakt van perkament en draadijzer; een mooie combinatie. Ik zoek altijd naar het raadsel en het antwoord in de kunst, naar de meervoudige betekenissen en interpretatiemogelijkheden. Het gaat mij ook veel meer om de wijze waarop je je de kunst zelf toeeigent en niet zozeer om wat de kunstenaar ermee bedoeld heeft. Daarnaast ben ik geïnteresseerd in de derde en de vierde dimensie van een kunstwerk, dat wil zeggen de ruimtelijkheid en de beweging in de de tijd.”
 
Landschappelijk werk
Lous: “Als ik iets aankoop zit er vaak een landschappelijk element of perspectief in. Ik houd het meest van de zee als onderwerp voor een schilderij. Neem bijvoorbeeld dit driedimensionale zeegezicht van de Chinese kunstenaar Zhuang Hong Yi, dat je ook omgekeerd kunt ophangen. Dan klapt de beschilderde flap, die in het midden op het doek bevestigd is, om. Zo wordt het blauwe zeegezicht ineens een donker winterlandschap. Ik heb er ook een tijdje Manhattanin gezien. Heel iets anders is het bronzen beeldje dat hier op een tafeltje tegen de wand staat. Het is van Yvonne Mostard en heet Schuilplaats;doet nogal Oosters aan door z’n elegante klok- of tempelvorm. Ik noem ‘m zelf altijd Geborgenheid. Een spiritueel beeld dat het gevoel van geborgenheid heel mooi verbeeldt.” 
 
Als we door de gang langs een ruime patio met daglicht een werkkamer binnenlopen, valt een merkwaardig beeldje onder een glazen stolp op.
Lous: “Dit werk is van Judith Maria Kleintjes, één van onze favorieten. Het doet denken aan een boompje met takken waar handjes of bloemen aan zitten. Judith heeft bij Kounellis gestudeerd, wat duidelijk te zien is. Even verderop aan de wand zie je een minimalistisch bronzen beeld van Bart Kelholt; het is gepolijst en de kleur doet daardoor goudachtig aan.”
Marinus: “Een sterk en geconcentreerd werk dat bij mij ook associaties oproept met het goud van de Nederlandse Bank. Overigens hebben we ook nog tientallen werken op papier op rekken hangen en in lades. Jammer dat we niet alles tegelijk kunnen zien. Verkopen doen we niet want aan elk werk zijn persoonlijke herinneringen en associaties verbonden. De vraag is alleen hoe lang we deze honderden kunstwerken nog met ons mee blijven slepen. Misschien moeten we toch maar wat laten beschrijven en inventariseren voor onze kinderen. Zou geen gek idee zijn.”
 
 
Fotobijschrift: Johan Tahon, ZT, brons
 
 
Copyright 2012 © Etienne Boileau
 
 



Johan Tahon, object, Zonder titel, foto G.J.Hoogland