Een camera die een relatie met de wereld schept

Ik werk met een traditioneel en conventioneel fotografisch proces waarbij ik gebruik maak van film en analoog fotopapier. Mijn projecten komen voort uit reizen die ik onderneem. Ik besluit om een reis te maken wanneer mijn interesse en fascinatie is gewekt voor een bepaald gebied. De interesse in reizen komt voort uit de vele reizen die ik in mijn jeugd heb gemaakt. Mijn moeder is Nederlandse, mijn vader Grieks. Toen ik nog erg jong was is mijn vader terug gegaan naar Griekenland en heb ik in die tijd veel heen en weer gependeld tussen Nederland en Griekenland. Ik herinner mij de sinaasappelbomen, de wegen die langs de onstuimige kust liepen die ik vanuit mijn vaders pick-up kon zien. Ik herinner me ook de atmosferische landschappen en de mooie herinneringen aan mijn familie in Griekenland. Het zijn momenten die ik altijd bij me draag. Nu, vele jaren later, zie ik hoe die reizen en ontmoetingen naar Griekenland uit mijn jeugdjaren mij en mijn werk hebben beïnvloed.

Mijn fotografie kan worden gezien als een langzaam, geduldige en observerende studie waarbij tijd, ruimte en de mens centraal staan. Het afreizen naar een bepaald gebied begint, logischerwijs, altijd met een interesse. Deze interesses zijn niet direct politiek of journalistiek van aard, maar eerder persoonlijk van aard. Ze kunnen hun ontstaansrecht vinden in literatuur, film of een vorm van poëzie. Wanneer mijn interesse is gewekt schets ik grofweg een route door het gebied dat ik wil afleggen; ik laat me leiden door de geografie van een gebied, mijn nieuwsgierigheid en intuïtie.Tijdens een reis sta ik het mezelf toe om rond te dwalen en te verdwalen. Mijn concentratie ligt op mijn directe omgeving. Ik improviseer, en laat me leiden door het moment. Mijn werk kan gelezen worden als “visuele dagboekaantekeningen”; ik zie mijn foto’s zelf als een soort “visuele poëzie”

Wanneer ik het materiaal na terugkomst ga ontwikkelen in de donkere kamer, begint de gemaakte reis opnieuw, maar dan op mentaal vlak. De foto’s krijgen binnen hun kader een nieuwe betekenis en plek, die indirect los staat van de reis. Ik hoop op deze manier een oprecht beeld te creëren door er zo weinig mogelijk in te knippen, te plakken en te ensceneren, zodat de door mij in de foto’s vastgelegde concentratie behouden blijft.

Jannis Geronymakis

februari 2016